Felle kritiek op Oxford Union om debat: ‘Is Israël een grotere bedreiging dan Iran?’
De Oxford Union, een van ’s werelds bekendste debatverenigingen, ligt opnieuw onder vuur vanwege een omstreden motie. Morgenavond debatteren prominente gasten over de stelling: “Deze Kamer gelooft dat Israël een grotere bedreiging vormt voor de regionale stabiliteit dan Iran.” De aankondiging leidt tot scherpe reacties, vooral vanuit het Britse parlement.
Conservative MP Greg Stafford, voormalig penningmeester van de Oxford Union, noemt het “schokkend” dat de vereniging een dergelijk debat organiseert. Volgens hem wordt hiermee “een flagrante verdraaiing van de realiteit in het Midden-Oosten” verspreid. Stafford richtte zijn kritiek met name op Mohammed Shtayyeh, de voormalige Palestijnse premier die als gastspreker in het voordeel van de motie zal argumenteren. Hij beschuldigt Shtayyeh ervan “op te treden als een cheerleader voor Iran, op een moment dat de regio juist gematigde Palestijnse stemmen nodig heeft”.
Aan de kant die vóór de motie spreekt, staan naast Shtayyeh ook de controversiële Amerikaans-joodse academicus Norman Finkelstein, die Israël eerder een “joods suprematistische staat” noemde; voormalig Iraans regeringsfunctionaris Ata’ollah Mohajerani; en journalist Rania Khalek, die geregeld kritiek krijgt wegens het herhalen van propaganda van het Syrische Assad-regime.
Tegenstanders van de motie worden vertegenwoordigd door Hillel Neuer, directeur van de mensenrechtenwaakhond UN Watch, en Sir Dominick Chilcott, voormalig Brits ambassadeur in Iran en Turkije. Oud-minister Sir Malcolm Rifkind zal eveneens aanwezig zijn als gastspreker.
Volgens het promotiemateriaal van de Oxford Union draait de kernvraag om de rol van beide staten in de regionale instabiliteit sinds de Iraanse Revolutie van 1979. Voorstanders van de motie wijzen op Israël als bezettende macht met vermeende mensenrechtenschendingen en onverantwoord gebruik van militair geweld. Tegenstanders benadrukken juist dat Iran instabiliteit aanwakkert via proxy-milities, nucleaire ambities en revolutionaire ideologie.
Stafford zegt dat het debat een patroon laat zien: “Het is teleurstellend, maar niet verrassend. De Oxford Union geeft steeds vaker een podium aan extreem eenzijdige en misleidende stellingen.” Hij verwijst daarbij naar een debat van vorig jaar over de Israël-Hamas-oorlog, dat volgens hem “een chaos van antisemitisme” werd. Dat evenement ontspoorde volledig door geschreeuw, hevige discussies en het verwijderen van een spreker. Journalist Jonathan Sacerdoti, die toen tegen de motie pleitte, noemde de Union later “een ooit trotse instelling die is overgenomen door intolerantie en groepsdruk”.
Het imago van de vereniging kreeg dit jaar opnieuw een klap toen president-elect George Abaraonye – inmiddels afgezet – online leek te juichen om de fatale aanslag op de Amerikaanse commentator Charlie Kirk, met wie hij eerder had gedebatteerd.
Met de nieuwe controverse woedt de discussie opnieuw: is de Oxford Union nog een vrij podium voor ideeën, of een arena geworden voor polariserende politiek? De debatavond van morgen zal die vraag ongetwijfeld verder aanwakkeren.
