Gewonde Iraanse demonstrant in Turkije leeft tussen pijn en ballingschap, met angst om naar Iran te worden teruggestuurd
Bron: IranIntl.com
Een Iraanse demonstrant die tijdens de Vrouw, Leven, Vrijheid-opstand werd neergeschoten, leeft voortdurend met pijn — meer dan 80 loden kogeltjes zitten nog steeds in zijn lichaam. Hij worstelt nu met de angst om uit Turkije te worden uitgezet naar Iran, waar hem mogelijk een zware straf te wachten staat.
De 22-jarige Arya Ostād Ebrahimi vertelde aan Iran International hoe hij tijdens de protesten in de Koerdische stad Mahabad in de herfst van 2022 zwaar gewond raakte door veiligheidstroepen, en hoe hij na herhaalde bedreigingen tegen hemzelf en zijn familie gedwongen werd te vluchten.
Hij zei dat hij werd neergeschoten door repressietroepen van de Islamitische Republiek:
“Die dag, toen ze de menigte aanvielen, hielp ik een vrouw en haar jonge zoon te ontsnappen. Ik redde hun leven, maar werd van dichtbij geraakt door kogels en raakte ernstig gewond.”
Ebrahimi verklaarde dat beide benen door hagelpatronen werden getroffen.
“Omdat Mahabad onder militair bestuur stond, brachten ze me niet naar een ziekenhuis, maar naar een dorp. Daar verwijderden ze een deel van de kogeltjes, maar ongeveer 80 zitten nog in mijn lichaam,” zei hij tegen Iran International.
Volgens hem bevestigden artsen later dat veel kogeltjes vastzitten bij zijn knieën en bloedvaten, waardoor opereren onmogelijk is.
“De pijn stopt nooit. Als ik slaap en op mijn zij draai, of mijn hand onder mijn hoofd leg, word ik wakker van de pijn. Het voelt alsof iemand een injectienaald in mijn pols duwt.”
________________________________________
Van protest tot ballingschap
Voor de opstand was Ebrahimi een bokser en hardloper die zich voorbereidde op een rechtenstudie. Zijn leven veranderde op de dag dat hij deelnam aan de begrafenis van Zaniar Aboubakri, een demonstrant die werd gedood tijdens een van de bloedigste dagen van de protesten in Mahabad.
“De mensen in Mahabad werden op beestachtige wijze geslagen en beschoten,” herinnert hij zich. “Ik kon niet passief blijven.”
Na de schietpartij dook hij onder in een veilig huis om arrestatie te voorkomen. Veiligheidstroepen vielen herhaaldelijk het huis van zijn familie binnen en dreigden zijn negenjarige zusje te ontvoeren als hij zich niet overgaf.
“Ze kwamen midden in de nacht met geweren. Mijn kleine zusje is nog steeds niet hersteld van die angstige nachten.”
Uiteindelijk vluchtte hij Iran uit en vroeg asiel aan in Turkije. Maar volgens hem heeft hij zelfs daar geen veiligheid gevonden.
Zijn vluchtelingenstatus is ingetrokken, en hij moet zich regelmatig bij de autoriteiten melden — iets wat hem doodsangst aanjaagt.
“De Turkse overheid heeft mijn verblijfsvergunning en asielstatus ingetrokken. Via een advocaat probeer ik nu alleen tijd te winnen. Om de paar weken moet ik bij de immigratiedienst tekenen, en elke keer ben ik doodsbang. Ik heb gezien hoe politieke vluchtelingen zoals ik tijdens het tekenen werden gearresteerd en teruggestuurd naar Iran.”
“Ik kan niet slapen. Ik ben bang dat ze op een dag aan mijn deur staan om me mee te nemen. Als ze me terugsturen, wacht mij de doodstraf. Ik weet precies wat me in Iran te wachten staat.”
________________________________________
Een groeiende crisis voor Iraanse vluchtelingen
Ebrahimi’s situatie maakt deel uit van een bredere crisis waarmee Iraanse vluchtelingen in Turkije worden geconfronteerd. Iran International heeft eerder gerapporteerd dat politieke dissidenten en demonstranten die uit Iran zijn gevlucht, in Turkije te maken krijgen met arrestatie, mishandeling en in sommige gevallen deportatie.
In januari berichtte Iran International over Sina Rostami, een 35-jarige Iraanse vluchteling die werd vastgehouden in een deportatiekamp in Turkije. Rostami, eveneens een deelnemer aan de Vrouw, Leven, Vrijheid-protesten, vertelde dat hij regelmatig werd wakker geslagen door bewakers met wapenstokken en onder erbarmelijke omstandigheden moest leven.
“De manier waarop ze ons hier behandelen, is alsof we geen mensen zijn,” zei hij destijds.
In februari publiceerde het medium een rapport over Nahid Modarresi, een Iraanse LHBTQ+-activiste en vluchtelinge die haar beschermde status verloor nadat de VN haar verantwoordelijkheid voor vluchtelingen had overgedragen aan Ankara.
“Ik verstop me, want ik ben doodsbang om naar buiten te gaan,” zei ze.
Volgens mensenrechtenadvocaten zijn duizenden Iraniërs die vroeger onder bescherming van de VN stonden, inmiddels hun status kwijtgeraakt en lopen zij risico op arrestatie en deportatie.
Samen schetsen deze gevallen een groeiend patroon van druk op Iraanse vluchtelingen in Turkije. Mensenrechtenorganisaties waarschuwen dat politieke ballingen zonder bescherming achterblijven en dreigen te worden teruggestuurd naar Iran — waar hen marteling, gevangenisstraf of de dood kan wachten.
Ondanks zijn verwondingen en de onzekerheid blijft Arya Ostād Ebrahimi vastberaden om te blijven spreken.
“Ik heb geen misdaad begaan,” zei hij zacht. “Ik wilde alleen vrijheid.”
Auteur: Negar Mojtahedi, Iraans-Canadese journalist en documentairemaker
