Iran omringd door moderne luchtmachten terwijl eigen luchtmacht veroudert
Iran staat er militair steeds kwetsbaarder voor. Tijdens de 12-daagse oorlog in juni bleek de Iraanse luchtmacht nauwelijks opgewassen tegen die van Israël. Maar ook dichter bij huis verandert de machtsbalans: vrijwel alle buurlanden investeren in moderne gevechtsvliegtuigen, terwijl Iran blijft vliegen met toestellen uit de jaren zeventig.
Azerbeidzjan toonde begin november zijn nieuwe JF-17C Block III-straaljagers, uitgerust met radars en raketten die ver buiten het zicht kunnen toeslaan. Turquije bestelde 44 Eurofighter Typhoons én de langeafstandsraket Meteor, en hoopt daarnaast alsnog F-35’s te kopen. Ook Saudi-Arabië aast op tientallen F-35’s, wat zijn toch al sterke luchtmacht een ongekende impuls zou geven.
Qatar beschikt inmiddels over bijna honderd moderne westerse jets, en de Verenigde Arabische Emiraten hebben 80 Rafale F4’s besteld, uitgerust met geavanceerde bewapening. Zelfs Pakistan – dat begin 2024 nog een vergeldingsaanval uitvoerde op Iraans grondgebied – moderniseert snel met nieuwe JF-17’s, J-10C’s en mogelijk op termijn Chinese stealth-jets.
Tegenover al deze modernisering houdt Iran vooral vast aan zijn stokoude Amerikaanse F-14A Tomcats, geleverd vóór de revolutie van 1979. Hoewel Teheran werkt aan eigen varianten van langeafstandsraketten, blijft het bereik en de technologie achter bij dat van moderne systemen zoals China’s PL-15E of Europa’s Meteor.
Uit gelekte Russische documenten zou blijken dat Iran 48 Russische Su-35-toestellen heeft besteld. Maar zelfs als die levering doorgaat, zal dat de regionale machtsbalans nauwelijks veranderen. De buurlanden investeren immers massaal in 4.5- en vijfde-generatie straaljagers.
Het beeld is duidelijk: Iran raakt ingesloten door moderne luchtmachten die technologisch en numeriek steeds verder voorlopen. Voor Teheran groeit daarmee de urgentie om de eigen luchtmacht op te waarderen – of te accepteren dat het in de regio steeds meer overvleugeld wordt.
